Ten proces możesz zaobserwować samemu lub samej (w zależności do tego czy jesteś sam czy sama). Następnym razem gdy będzie jakoś segregować czy kategoryzować informacje upraszczając niejako ich formę - sprawdź czy poczujesz się wtedy lepiej czy gorzej? To jest niezwykle ciekawy temat na inny artykuł ale po pewnym czasie chyba każdy może wyćwiczyć u siebie zmysł samoobserwacji aby zauważać kiedy "układ nagrody" strzela z dopaminy. Następnie możemy możemy przejść do bardziej abstrakcyjnej analizy dlaczego np. dzieje się to na widok ciastka,wódy czy czegoś innego czego nie powinno się nadużywać --> http://en.wikipedia.org/wiki/Introspection

Za tą strzałką ---> Jakie diagramy lubimy najbardziej znajduje się link do artykułu z początku bieżącego roku, w którym podałem kilka badań pokazujących jak percepcja wizualna złożoności diagramu wpływa na odczucie czy to co znajduje się na rysunku ma merytorycznie sens czy nie. Jest to dosyć ważne - ba nawet rzekłbym niesamowicie ważne gdyż mam taką sobie intuicję, że ludzie a szczególnie ludzie w IT myślą, że ich proces decyzyjny jest maksymalnie rzeczowy i merytoryczny (a jeszcze sto tysięcy lat temu rzucaliśmy się bananami).

To jest już trzeci akapit a jeszcze nie wiadomo o czym ma być ten artykuł. Już mówię. Generalnie jeśli projekt klas wydaje się lepszy gdy diagram jest relatywnie przejrzysty to co się stanie jeśli zamiast klasy i modułów wstawimy tam ludzi? I uwaga to nie będzie tylko post o narzekaniu ale na końcu pojawi się pewne rozwiązanie, które w moim odczucia przyniosło pewne pozytywne rezultaty.

Co lubi organizacja?

Im większa firma tym silniejsze procesy unifikacji w niej działają. Jeśli 10000 ludzi pracuje w firmie i owa firma ma hierarchię (czyli jakieś 99,999% przypadków) pojawią się procesy upraszczające rzeczywistość do formy łatwej w ogarnięciu dla wyższych poziomów hierarchii (czytałem o próbach stworzenia struktury organizacji coś na wzór fraktali --> http://en.wikipedia.org/wiki/Holacracy ale nie wiem czy tam to będzie wyglądać jakoś inaczej).

Uproszczenie polega na tym, że zamiast 10000 indywidualnych historii życia i unikalnych zdolności mamy kilka ról jak np. Junior Developer, Architekt itd. Pojawiają się często też takie matryce, ze np. znajomość Javy=5 a SQL=4 (Cokolwiek to miałoby znaczyć). I w ten sposób złożoność informacji wraca do stadium wygodnego do operowania w pamięci krótkotrwałej --> http://en.wikipedia.org/wiki/The_Magical_Number_Seven,_Plus_or_Minus_Two

A co lubią ludzie?

To żadna nowość, że sformułowanie "trybik a maszynie" ma raczej skojarzenie pejoratywne (nie wiem czy używam tego słowa w dobrym znaczeniu ale miało nie być bluzg to musi być jakieś zastępstwo).

Wszelkie profile społecznościowe, fejsy,twitery dają coraz więcej opcji aby profil użytkownika był unikalny. I chyba w tej całej hipsterni też chodzi o to aby być maksymalnie różnym od mainstreamu.

Istnieje jeszcze jeden niezwykle ale to niezwykle ważny aspekt całej sprawy (ale to niezwykle ważny). Przy coraz bardziej przyśpieszającym rozwoju technologii dla każdej firmy IT skarbem po prostu skarbem są ludzie, którzy dbają o własny rozwój i dokształcają się we własnym zakresie (no chyba są skarbem). I istnieje naturalny mechanizm motywacyjny, który temu sprzyja --> z tak zwanych popularnych motywatorów wewnętrznych : Autonomia,Mistrzostwo,Poczucie celu -> to będzie Mistrzostwo

Ewolucyjnie to działało tak, że uzyskując unikalną zdolność w ramach grupy osobnik uzyskiwał specjalny status i respekcior w tej grupie. Ale jak można uzyskać specjalną zdolność jak wszyscy w grupie to "Inżynier" o znajomości Java=4? Jak mogę pokazać, że posiadam unikalną wiedzę w zakresie kolekcji, wielowątkowości czy przetwarzania synchronicznego? A może umiem łatwo przekazywać informacje?

I w tym momęcie nadchodzi....

Introducing Corpo RPG

Cała idea polega na tym aby upiec dwie pieczenie na jednym ogniu : dostarczyć odpowiednie uproszczenie informacji do wyższych poziomów hierarchii w firmie a jednocześnie zachować "ludzkość" osób w zespole, informacje o ich unikalnych zdolnościach i osiągnięciach oraz przedstawić jedyną w swoim rodzaju historię ich samorozwoju.

Wymyśliliśmy sobie zestaw umiejętności w których można było się rozwijać i do którego cały czas coś dorzucamy. Co bardzo ważne - każda umiejętność ma motywacje finansową bo generalnie ludzie na ważnych stanowiskach w firmie lubią rozmawiać o pieniądzach.